ഒരു പുഞ്ചിരി ഹൃദയത്തേക്കുള്ള വാതിലാണെന്ന് പറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അത് പ്രായോഗികമാക്കുന്നവരുടെ എണ്ണം നമ്മില്‍ വിരളമാണ് അങ്ങനൊരു പുഞ്ചിരി പങ്കുവയ്ക്കുമ്പോള്‍ നിലനില്‍ക്കുന്നത് ചെറുതാണെങ്കിലും മധുരമുള്ള സൗഹൃദമാണ്. സ്ഥിരമായി ബസില്‍ യാത്ര ചെയ്യുന്നവരെ സംബന്ധിച്ചാണെങ്കില്‍ കണ്ടുമുട്ടുന്ന നിരവധി മുഖങ്ങളുണ്ട്. ഇത്തരം യാത്രകള്‍ക്കിടയില്‍ ചിലയാളുകള്‍ പടുത്തുയര്‍ത്തുന്ന ആരോഗ്യകരമായ സൗഹൃദങ്ങള്‍ എന്നും നിലനില്‍ക്കുകയും ചെയ്യും.

ഇപ്പോഴിതാ അത്തരമൊരു ബസ് യാത്രക്കിടയില്‍ പരിചയപ്പെട്ട കണ്ടക്ടറുടെ വിയോഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു യുവതിയുടെ ഫേസ്ബുക്ക് കുറിപ്പാണ് വായനക്കാരെ കണ്ണീരണിയിക്കുന്നത്. ആരതി ജഹനാര എന്നാണ് ഇവരുടെ പേര്.

ജോലി ലഭിച്ചപ്പോള്‍ മുതല്‍ യാത്ര ചെയ്യുന്ന ബസിലെ കണ്ടക്ടറെക്കുറിച്ചാണ് ആരതി പങ്കുവച്ച കുറിപ്പിലുള്ളത്. സാധാരണ കാണുന്ന മൂരാച്ചി കണ്ടക്ടര്‍മാരില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തനായി സ്‌കൂള്‍ കുട്ടികളെ മുഴുവന്‍ കയറ്റുകയും അവരെ സീറ്റിലിരിക്കുവാന്‍ അനുവദിക്കുകയും എല്ലാവരേയും സ്‌റ്റോപ്പിലിറക്കി വിട്ട് ടാറ്റായും കൊടുത്തു വിടുന്ന ഒരു മനുഷ്യനെകുറിച്ചാണ് ആരതി പറയുന്നത്.

എപ്പോള്‍ കണ്ടാലും ചിരിക്കുന്ന മുഖവുമായി ബസില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന മനുഷ്യന്‍, പെട്ടന്നൊരു ദിവസം മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക് യാത്രയായതിന്റെ ദുഖം ആരതിയുടെ വാക്കുകളില്‍ നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നു.

ഫേസ്ബുക്ക് പോസ്റ്റിന്റെ പൂര്‍ണരൂപം

ജോലി കിട്ടിയതു മുതല്‍ സ്ഥിരം കയറുന്ന ബസ്സുണ്ടായിരുന്നു. റൂട്ടില്‍ വളരെ കുറച്ചോടുന്ന വണ്ടികളെന്ന നിലയില്‍ രാവിലെ സ്ഥിരം കയറുന്ന ജോലിക്കാര്‍ നിറഞ്ഞ വണ്ടി. സമാധാനപ്രിയനായ െ്രെഡവറും വളരെ സാധുവായ ഒരു കണ്ടക്ടറും. സാധാരണ കാണുന്ന മൂരാച്ചി കണ്ടക്ടര്‍മാരില്‍ നിന്ന് വ്യത്യസ്തനായി സ്‌കൂള്‍ കുട്ടികളെ മുഴുവന്‍ കയറ്റുകയും അവരെ സീറ്റിലിരിക്കാന്‍ അനുവദിക്കുകയും എല്ലാവരേയും സ്‌റ്റോപ്പിലിറക്കി വിട്ട് ടാറ്റായും കൊടുത്തു വിടുന്ന ഒരു മനുഷ്യന്‍. ചെറുപ്പക്കാരന്‍..

ഒന്നോ രണ്ടോ മിനിറ്റ് ലേറ്റ് ആയാലും സ്ഥിരം കയറുന്ന ആളുകള്‍ക്കായി കുറച്ചുനേരം കാത്ത് അവരേയും കൊണ്ടു പൊയ്‌ക്കോണ്ടിരുന്നവര്‍.

കഴിഞ്ഞ കുറേ മാസങ്ങളായി സ്‌കൂട്ടറിലാണ് യാത്ര. സ്ഥിരം റൂട്ട് ആയതുകൊണ്ട് ഇടയ്ക്കിടെ ആ ബസ്സ് കാണുമായിരുന്നു. വണ്ടീലിരുന്ന് ചിരിച്ചോ കൈ പൊക്കി കാണിച്ചോ ഒക്കെ സ്‌നേഹം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു.
ഇന്ന് സ്‌കൂട്ടറെടുക്കാതെ ബസ്സിനു കയറാന്‍ വന്നു രാവിലെ. ബസ്സ് ദൂരേന്ന് വരുന്നതിനു മുന്നേ തന്നെ മുന്നില്‍ വച്ചിരുന്ന സ്റ്റിക്കര്‍ 'ആദരാഞ്ജലികള്‍'.. ആ ചിരിക്കുന്ന കൈ കാട്ടുന്ന മുഖം തന്നെ.. അകത്തു കയറി പുതിയ കണ്ടക്ടറോട് കാര്യം ചോദിച്ചു.ഇന്നലെ സ്വയം അവസാനിപ്പിച്ചുത്രേ.. എന്നും പാട്ടും ബഹളവും കളീം ചിരീം ആയി പോകുന്ന ബസ്സ് മരണവീട് പോലെ.. കണ്ണൊക്കെ നിറഞ്ഞ് ഓരോന്നോര്‍ത്ത് സ്‌റ്റോപ്പ് കഴിഞ്ഞ് മാറി പോയിറങ്ങി..

ഇനി അതില്‍ കയറുമ്പോഴൊക്കെ ഓര്‍ക്കണം, 'സ്വപ്നം കണ്ടിരിക്കുവാണോ, റയില്‍വേ എത്തി' എന്ന് വിളിച്ചിറക്കാന്‍ എനിക്ക് ആളില്ല എന്ന്.. 
തൊണ്ടയിലിരുന്നു വിങ്ങുന്ന സങ്കടം മുഴുവനും നിങ്ങളാണ്!