അടുത്തമാസം താമസം തുടങ്ങേണ്ടിയിരുന്ന പുതിയ വീട്ടിലേക്ക് അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും കുഞ്ഞനുജന്റെയും ചേതനയറ്റ ശരീരങ്ങള്‍ ഇറക്കിക്കിടത്തുമ്പോള്‍ കളിയിലായിരുന്നു മാധവ്. നേപ്പാളില്‍ വിഷവാതകം ശ്വസിച്ച് മരിച്ച രഞ്ജിത്തിനെയും ഭാര്യ ഇന്ദുലക്ഷ്മിയെയും മകന്‍ വൈഷ്ണവിനെയും അവസാനമായൊരു നോക്കുകാണാനെത്തിയവരുടെ തിരക്ക് ഒട്ടുകുറഞ്ഞപ്പോഴാണ് മാധവിനെ മൊകവൂരിലെ വീട്ടിനുമുന്നിലേക്കു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുവന്നത്. ആള്‍ക്കൂട്ടത്തെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഒന്നുപകച്ചു. ഫ്രീസറില്‍ അച്ഛനെയും കുഞ്ഞനുജനെയും അമ്മയെയും ഒന്നൊന്നായി കണ്ടപ്പോള്‍, ഭാവംമാറി. ഇനിയൊരിക്കലും ഉണരാത്ത മയക്കത്തിലാണ് തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവരെന്നു തിരിച്ചറിഞ്ഞതിനാലാവാം, അതു വിതുമ്പലായി, തേങ്ങിക്കരച്ചിലായി. അച്ഛനമ്മമാരും അനുജനും മരിച്ചതോടെ ഒറ്റയ്ക്കായിപ്പോയ മാധവിന്റെ സങ്കടം കണ്ടുനിന്ന എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുനനയിച്ചു. മൊകവൂരില്‍നിന്ന് രഞ്ജിത്തിന്റെ വീടായ കുന്ദമംഗലത്തെ പുനത്തിലേക്കു മൃതദേഹങ്ങളെത്തിച്ചതിനു പിന്നാലെ മാധവിനെയും കൊണ്ടുപോയി.
അവിടെ മുറ്റത്ത് പൊതുദര്‍ശനം നടക്കുമ്പോള്‍ പലഘട്ടത്തിലും അവന് നിയന്ത്രണംവിട്ടു. രഞ്ജിത്തിന്റെ അച്ഛനമ്മമാരും ബന്ധുക്കളും അലമുറയിട്ടപ്പോഴെല്ലാം ആ കുരുന്നിനും സങ്കടംസഹിക്കാനായില്ല. അച്ഛനെയും അമ്മയെയും കാണണമെന്നുപറഞ്ഞ് ഇടയ്ക്കിടെ ഉറക്കെ കരഞ്ഞ അവനെ സാന്ത്വനിപ്പിക്കാന്‍ കണ്ണീരടക്കിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് മറ്റുള്ളവര്‍ പാടുപെട്ടു. കുഞ്ഞനുജനായ വൈഷ്ണവിന്റെ സംസ്‌കാരച്ചടങ്ങുകള്‍ മാധവിനെക്കൊണ്ടാണ് ചെയ്യിച്ചത്. കുഴിയില്‍ പനിനീര്‍ തളിക്കുകയും മണ്ണിടുകയുമൊക്കെ ചെയ്തശേഷമാണ് അച്ഛനമ്മമാരുടെ സംസ്‌കാരച്ചടങ്ങുകള്‍ തുടങ്ങിയത്. രഞ്ജിത്തിന്റെ ജ്യേഷ്ഠന്‍ സജീഷ് കുമാറിനൊപ്പം ചിതയ്ക്ക് മാധവ് തീകൊളുത്തി. മുതിര്‍ന്നവരുടെ നിര്‍ദേശപ്രകാരമുള്ള കര്‍മങ്ങളെല്ലാം നിഷ്‌കളങ്കമായി ചെയ്യുന്ന പിഞ്ചുബാലന്‍ കണ്ടവരുടെയെല്ലാം കരളിനുനോവായി.

അന്ത്യകര്‍മങ്ങള്‍ക്കുശേഷം ചിതയ്ക്കരികില്‍ നിന്ന് മാറാന്‍ പറഞ്ഞവരോട് ''നമ്മള്‍ എന്തിനാ ഇവിടുന്ന് പോകുന്നേ?'' മാധവ് ചോദിച്ചു. അന്ത്യകര്‍മങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ ഈറനുടുക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോള്‍ മാധവ് വിസമ്മതിച്ചു. ഈറനുടുത്താല്‍ പുഴയില്‍ കുളിക്കാന്‍പോകാമെന്ന് പറഞ്ഞാണ് മാധവിനെ ഈറനുടുപ്പിച്ചത്. മാധവിന് കൂട്ടായി ഗോവിന്ദും ഈറനുടുത്ത് അന്ത്യകര്‍മങ്ങള്‍ ചെയ്തു.